Friday

ذات طبیعتش چنین است

تو آدمی، مرو با باد

بمان که ریشه هایت هرچند

نبسته دست و پایت را

آرزو دارد جایی آرام بگیرد . . .

قدم های رفتنت را بگذار بماند

وقت سیر و سیاحت بسیار است

بنشین دو عدد چای بریزم

شاید دلت خواست جمعه ها را

بگذرانی با صدای باد و باران

چای و صحبت هایمان

آنوقت دیگر هرجا بروی

جمعه را مهمان منی، میدانی هیچکس همزمان

نیست در آغوشش باد و باران و چای

جمعه هم که زود به زود می آید

دنیای ما، به جمعه ها مدیون است . . .