دلم کودک هزار ساله ایست
به غایت مهربان و نجیب
دل به محبت داشت اما ندید
از انتظار خیری ندید
کودک هزارساله ی من بخواب
تا خاموش شود این شعله ی نحیف
این سوسوی حزینِ زندگی
این چراغِ سنگ خورده ی ذلیل
اینبار تو دارِ دارِ مکافات باش
گره و طناب باش
طوفان و رعد باش
در تاریکی غمبار دلت
چراغ های دو دنیا می میرند
برچسب : نویسنده : 5karkhe5 بازدید : 138