. . . . ?Can I Choose This Way

بعضی وقتا آدم تو زندگی خودش وسط دوراهی گیر میکنه؛ دوراهی که هر کدومش به یه اندازه گنگ و غیرقابل پیش بینیه.

حالا چطور بفهمیم باید چیکار کنیم و چطور بعد از انتخاب و ندیدن نتیجه هایی که انتظار داشتیم با این عذاب که اگه اون راهو انتخاب می کردم چی میشد کنار بیایم؟

میدونین، فیزیک و نظریه هاش بعضی موقع خیلی جالبه و زاویه ی دیگه ای از ماجراهای روزمره رو باز می کنه. نظریه جهان های موازی میگه هرجایی از زندگیتون که بین دو یا چندراهی گیر می کنید و یه گزینه رو از بین دو یا چند گزینه انتخاب می کنید؛ بلافاصله جهان رو به همون تعداد گزینه تقسیم می کنید و تو هرکدوم ازون جهان ها شما یه گزینه ی متفاوت رو انتخاب و زندگی می کنین.

خب این یه نظریه ایه که از لحاظ ریاضی خیلی قوی و مستحکم و از نظر تجربی و ازمایشگاهی فعلا قابل ازمایش نیست.

من به شخصه هروقت انتخاب می کنم، میخوام برم از همزادهام تو جهان های موازی بپرسم حمیدای من، درست انتخاب کردم؟ شما اون راهو انتخاب کردین سرتون بلا ملا نیومد؟

اما بعدش با خودم میگم اصلا انتخاب درست یعنی چی؟ شاید تو فلسفه ی زندگی اصلا انتخاب معنی نداشته باشه و اگه کل عمر یه فرد رو در نظر بگیریم. تو چند راهیاش فارغ ازینکه کدومو انتخاب کنه، تو حالت کلی یه مقدار معینی آگاهی و ثروت و خوشی و رنج رو تجربه کنه.

یا شایدم اصلا این چندراهی هایی که ما بهشون میگیم چندراهی اصلا تو معنای اصلی جهان چندراهی حساب نشن و تنها چیزی که برای انسان معنی انتخاب میده اینه که آیا میخواد آگاه بشه یا نمیخواد.

نمیدونم ولی در کل الان و تا این لحظه نظرم بر اینه که ما خیلی از دید خودمون دنیا رو نگاه میکنیم و برای همین نمیتونیم چیز زیادی ازش بفهمیم. شاید انتخاب به معنای واقعی وجود نداشته باشه.

و اما . . . 

جهان هرکس به وسعت فکر اوست. . . 

یا علی

بعدانوشت:

دلبرک ما از قضا

نه درگیر ناز و عشوه بود

نه اهل ریا و خیانت

فقط اما

حواس پرتی ش از حد گذشته بود

روزی گفت من می روم، تو بمان

بر می گردم

رفت و سبز شد علف زیر پای من

می ترسم اگر برگردد

جای ماندگار و رفتنی عوض شود، اینبار

پرنده شوم من و بگریزم . . .